Strooizout

Image: Creative Difference

Mijn tweejarige zoontje heeft vandaag een speciaal thema, en dat is: "Niet doen!" Dat wil zeggen: hij doet iets, roept vervolgens met grote, ronde ogen "niet doen!" en gaat door naar het volgende project. Ja, errug leuk.

Knopjes van de printer indrukken. Laatjes opentrekken en de inhoud eruit vissen. Een zoutvaatje leegstrooien op de (zwarte) salontafel. Met een bekertje in de aarde van de kamerplant graven, want dan lijkt het net koffie. Papa's koffiebeker pakken, maar liefst wel met de schaar die er vlakbij staat. O, nog een tweede schaar, da's helemaal mooi meegenomen. De telefoon van de haak halen, "Hallo? Ja? Doei!" zeggen en hem ernaast laten liggen. Heel hard "nee!" roepen als ik vraag of meneer een volle luier heeft en piepend wegrennen (en ja, die luier zit dus echt wel vol). En dan ondeugend naar me grijnzen vanaf de andere kant van de woonkamer met z'n lieve straaloogjes en die kuiltjes in zijn wangen. En dat is alleen vanochtend nog maar.

En dus is vandaag zo'n dag waarop ik mijn koffiebeker tegenkom in de kast en niet denk: "Hè?" maar "O, daar was hij dus gebleven." En de koffie? Die is nu wel koud ja. (Maar goed, je moet bij elke kindercalamiteit zoals een tafel vol strooizout ook altijd eerst een foto maken en dan pas opruimen, en zo.)

Vanochtend dacht ik namelijk fijn te kunnen werken aan het volgende hoofdstuk van mijn nieuwe boekvertaling, een kinderboek vol avontuur. Ik zat goed en wel een kwartier achter mijn tekstverwerker toen ik via de babyfoon hoorde: "Mama? Mama! Maaa-ma!"

Ik hoop dus dat hij straks moe genoeg is om 's middags wat langer te slapen. Dan moet ik van mezelf Twitter, e-mail en al die heerlijke afleidsels maar uitzetten en me echt even alleen concentreren op de tekst die ik moet vertalen. Want even een hoofdstukje afmaken terwijl hij achter me door scharrelt is - in elk geval vandaag - net iets te gevaarlijk.

En dan ziet hij me dit blogverhaal tikken en zegt: "Tillen!" Vervolgens zit hij bij me op schoot, drukt zijn hoofdje tegen me aan en is helemaal gelukkig. Ha, anders ik wel. Ja, ik weet het wat dat betreft wel zeker. Lang leve het freelancen!