Dat ellendige moment waarop ein-de-lijk de uitgekozen verhalen van een wedstrijd bekendgemaakt worden. Het nog net iets ellendigere moment waarop je ziet dat jij er niet tussen staat. Waarna je ook ineens bedenkt dat ze acht verhalen zouden selecteren, en het er vier zijn. Was de rest dan, ondanks de vriendelijke disclaimer dat alle inzendingen uiteraard een genot waren om te lezen, gewoon zo slecht?
Over ellendige momenten gesproken. Die twee van hierboven zijn eigenlijk nog helemaal niets vergeleken bij de onwetendheid die daarna volgt. Want dat je niet zou winnen had je jezelf ook allang ingeprent, al vanaf het eerste hoofdstuk, en al helemaal vanaf het moment dat je op 'verzenden' drukt.
Maar wat ik me van een vorige wedstrijd kan herinneren is dat je verhaal dus afvalt zonder dat je er nog maar iets over hoort. Was het... slecht? Te kort? Te lang? Was de stijl anders dan ze voor ogen hadden? Sloot het onderwerp niet helemaal aan bij wat ze wilden lezen? Hebben ze wel meer gelezen dan de synopsis en een alinea?
Je weet het niet. En dat moment is ellendiger (en langduriger) dan die andere twee samen. Echt waar. Want als het slecht is... dan heb je juist iets aan feedback om het beter te maken. En als het helemaal niet slecht is, maar gewoon niet helemaal het soort verhaal dat ze wilden lezen, dan is dat net zo fijn om te weten.
Ik heb het eerder gehad, met een wedstrijd voor zomerverhalen. Ik zat ook daar niet bij de genomineerden, maar uit alleen de titels van die verhalen bleek al dat mijn stuk een heel andere kant op ging, en gewoon niet aansloot bij het happy-go-lucky genre dat ze blijkbaar wilden zien. Hun keuze zei dan ook niets over kwaliteit.
Gelukkig is de jury van deze wedstrijd wél bereid aan diegenen die dat willen een korte feedback te geven via mail. Tof! Ja, goed, nou is het weer zenuwachtig afwachten op het Oordeel en schrikken bij elke melding dat er nieuwe mail is, maar het is in elk geval iets. Ben benieuwd. Ben heeeeel erg benieuwd...
Lees meer op mijn schrijfblog Pssst... ik ben aan het schrijven.
Thursday 30 July 2015
Friday 10 July 2015
Favourite Quote: the feline faces
I came across this gem in a book I'm currently translating, but I love it! It describes so perfectly something that's become more and more standard these days: the feline faces.
Cosmetic surgery has warped the faces of every woman over thirty; they don't look younger, just not quite human in a way society has decided to pretend not to see.
- Claudia Gray, A Thousand Pieces of You
Men and women alike undergo plastic surgery, not just once, but several times, to 'improve' lord knows what they thought was wrong with them. And for some reason, after a few tweaks, they all start to look alike. Their faces obtain a feline quality, something cat-like, something prowly.
Skin around the eyes is stretched too wide, drawn too far back. The nose has been reshaped according to its owner's wishes, but now attracts more attention than it could possibly have ever done by its own, natural self. Cheekbones are nearly protruding obstacles, eyebrows are painted on in a wheareabouts kind of way. People look at you from behind what looks more like a mask than a face. And nobody even beats an eyelash any more.
Cosmetic surgery has warped the faces of every woman over thirty; they don't look younger, just not quite human in a way society has decided to pretend not to see.
- Claudia Gray, A Thousand Pieces of You
Men and women alike undergo plastic surgery, not just once, but several times, to 'improve' lord knows what they thought was wrong with them. And for some reason, after a few tweaks, they all start to look alike. Their faces obtain a feline quality, something cat-like, something prowly.
Skin around the eyes is stretched too wide, drawn too far back. The nose has been reshaped according to its owner's wishes, but now attracts more attention than it could possibly have ever done by its own, natural self. Cheekbones are nearly protruding obstacles, eyebrows are painted on in a wheareabouts kind of way. People look at you from behind what looks more like a mask than a face. And nobody even beats an eyelash any more.
Subscribe to:
Posts (Atom)