Saskia Kalter is redacteur kinderboeken/jeugd bij Veltman Uitgevers. Zij beantwoordt een aantal vragen over manuscripten, kinderboeken en geeft schrijftips en belangijke “do’s en don’ts” voor schrijvers die een manuscript inleveren.
Wat is de filosofie van Veltman Uitgevers?
Ik vind ‘filosofie’ altijd een moeilijk begrip. Zie wat dat betreft ook de antwoorden die ik heb gegeven op de hierna volgende vragen. Waar Veltman onder andere om bekend staat zijn de betaalbare prentenboeken. Deze proberen we altijd onder de tien euro te houden, en daarop krijgen we veel positieve reacties. Wat kookboeken betreft is Veltman één van de grootste spelers op de Nederlandse markt. Kwaliteit en variatie vinden we daarin belangrijk. Mooie losse titels, maar ook uitgebreide series.
Hoe selecteren jullie de titels die je wilt vertalen/uitgeven?
Ik werk hier nu een paar maanden, maar in die tijd heb ik me een steeds duidelijker beeld gevormd van wat past bij Veltman, en wat past in ons nieuwe fonds. Selecteren is vooral een kwestie van lezen. Heel, heel veel lezen. Uit catalogi van buitenlandse uitgevers vraag ik titels aan, en ook tijdens beurzen, bijvoorbeeld de kinderboekenbeurs in Bologna afgelopen maart, kom je veel moois tegen. Deze titels worden als boek of pdf toegestuurd, en dan kan het lezen beginnen....
Lees het hele interview HIER.
Monday 24 June 2013
Sunday 23 June 2013
Wat ik nu toch aan het lezen ben...
Een tijdje geleden kreeg ik zo'n mooie e-mail met een aanbod voor een vertaalklus. Het was een spoedje en betrof dan ook maar een klein deel van een boek. Er werd gezegd dat het om 'lichte erotiek' ging. Nou maakt mij dat op zich niet uit, maar toen ik me ter voorbereiding op mijn deel door de eerste hoofdstukken van het boek worstelde, dacht ik toch even: als dit 'licht' erotisch is...
Ik heb net genoeg gelezen om de personages te kunnen volgen qua karaktertrekken (die hebben ze zowaar, maar ze zijn wel erg tweedimensionaal), en heb me op het vertalen gestort. Dat ging goed, ondanks het zoeken naar bepaalde termen - je wilt toch een soort afwisseling hebben en ongeacht het feit of het om de seks gaat of niet, toch ook weer niet bij elke zin platter uit de hoek komen dan echt noodzakelijk (mijn smaak, geef ik toe) - en met de vertaling was ik best tevreden. De opdrachtgever gelukkig ook.
Nu ligt boek twee hier. Weer hoef ik maar een deel te doen, maar het leek mij toch handig om de rest dan wel te lezen, aangezien bepaalde verwijzingen in 'mijn' stuk nogal onduidelijk waren. Dus, oké, ik ga boek twee lezen.
En dan stuit ik na een paar hoofdstukken op een ergernis. De schrijfster heeft namelijk in totaal drie boeken geschreven van elk ongeveer 180.000 woorden. Dat is veel voor een gemiddeld boek, kan ik je zeggen. Gezien het feit dat het vooral draait om de zogenaamd lichte erotiek verbaast het mij nauwelijks dat de hoofdpersonen gemiddeld zes keer per dag te keer gaan. Maar wat me nu echt begint te irriteren is dat er zo weinig variatie in zit. Ook in die scènes... die vind ik toch al vrij voorspelbaar worden, ondanks een paar extra ranzige toevoegingen en een afwisseling van locatie (straks hebben ze echt alle denkbare plekken wel gehad)... Maar ik begin me te storen aan de verhaalelementen eromheen.
Er zit een soort van verhaallijn in. Maar er gebeurt ontzettend weinig mee. De hoofdpersonen kennen we nou wel - van hun onhebbelijkheden en onzekerheden tot hun uiterlijk zonder kleren aan. We weten hoe meneer te werk gaat en hoe hij zijn zin weet door te drijven. We weten hoe de jongedame daarop reageert en erover twijfelt. Het punt is alleen dat ze hun geloofwaardigheid wat mij betreft in boek twee wel beginnen te verliezen, want ze doen allebei - ondanks hun twijfels, spijt en 'ervaringen' - nog precies hetzelfde.
Ja, ik weet het. Niemand koopt zo'n boek of trilogie omdat het zo'n ijzersterke plot bevat. En toch vind ik dat een beetje jammer. Want het effect van die scènes begint - volgens mij - toch ook al enorm af te nemen bij boek twee. Het is al heel erg dertien-in-een-dozijn. En natuurlijk zal de schurk uiteindelijk het licht zien en bijdraaien, maar allemachtig, om daar bijna 600.000 woorden over te doen... It's a bit much. Bij elk ander boek zou het schrijfadvies zijn geweest: scènes die aan het verhaal niets toevoegen, dienen te worden geschrapt. Dat werkt hier dus duidelijk anders...
Ik heb net genoeg gelezen om de personages te kunnen volgen qua karaktertrekken (die hebben ze zowaar, maar ze zijn wel erg tweedimensionaal), en heb me op het vertalen gestort. Dat ging goed, ondanks het zoeken naar bepaalde termen - je wilt toch een soort afwisseling hebben en ongeacht het feit of het om de seks gaat of niet, toch ook weer niet bij elke zin platter uit de hoek komen dan echt noodzakelijk (mijn smaak, geef ik toe) - en met de vertaling was ik best tevreden. De opdrachtgever gelukkig ook.
Nu ligt boek twee hier. Weer hoef ik maar een deel te doen, maar het leek mij toch handig om de rest dan wel te lezen, aangezien bepaalde verwijzingen in 'mijn' stuk nogal onduidelijk waren. Dus, oké, ik ga boek twee lezen.
En dan stuit ik na een paar hoofdstukken op een ergernis. De schrijfster heeft namelijk in totaal drie boeken geschreven van elk ongeveer 180.000 woorden. Dat is veel voor een gemiddeld boek, kan ik je zeggen. Gezien het feit dat het vooral draait om de zogenaamd lichte erotiek verbaast het mij nauwelijks dat de hoofdpersonen gemiddeld zes keer per dag te keer gaan. Maar wat me nu echt begint te irriteren is dat er zo weinig variatie in zit. Ook in die scènes... die vind ik toch al vrij voorspelbaar worden, ondanks een paar extra ranzige toevoegingen en een afwisseling van locatie (straks hebben ze echt alle denkbare plekken wel gehad)... Maar ik begin me te storen aan de verhaalelementen eromheen.
Er zit een soort van verhaallijn in. Maar er gebeurt ontzettend weinig mee. De hoofdpersonen kennen we nou wel - van hun onhebbelijkheden en onzekerheden tot hun uiterlijk zonder kleren aan. We weten hoe meneer te werk gaat en hoe hij zijn zin weet door te drijven. We weten hoe de jongedame daarop reageert en erover twijfelt. Het punt is alleen dat ze hun geloofwaardigheid wat mij betreft in boek twee wel beginnen te verliezen, want ze doen allebei - ondanks hun twijfels, spijt en 'ervaringen' - nog precies hetzelfde.
Ja, ik weet het. Niemand koopt zo'n boek of trilogie omdat het zo'n ijzersterke plot bevat. En toch vind ik dat een beetje jammer. Want het effect van die scènes begint - volgens mij - toch ook al enorm af te nemen bij boek twee. Het is al heel erg dertien-in-een-dozijn. En natuurlijk zal de schurk uiteindelijk het licht zien en bijdraaien, maar allemachtig, om daar bijna 600.000 woorden over te doen... It's a bit much. Bij elk ander boek zou het schrijfadvies zijn geweest: scènes die aan het verhaal niets toevoegen, dienen te worden geschrapt. Dat werkt hier dus duidelijk anders...
Labels:
boeken,
column,
freelance | zzp,
schrijven,
vertaalpraktijk,
vertalen
Saturday 22 June 2013
FlashFlood: 'The Literary Vampire'
I am a predator, you must understand. I thirst, I hunt, I kill. Why? Because it is in my nature. Because I must. And therefore I cannot feel sorry for the woman in my arms, I cannot learn the history of the man on tonight's menu. I cannot. It would ruin the simple taste of my meal...
After the blog post and accompanying piece of flash fiction (called 'The Blank Page') that I blogged about earlier this week, another piece of flash has been published online by the Flash Flood journal blog today.
Go on over and have a look! Read 'The Literary Vampire' (you will be magically transported to where it dwells by clicking the image to the right or the link below.) I will add it to my website shortly, but first I have a few book translations to start and finish...
'The Literary Vampire' was posted on June 22 by Flash Flood Journal.
Wednesday 19 June 2013
One Flash, One Blogpost Published Today!
http://nationalflashfictionday.blogspot.nl/ |
Aaaaaand... another piece of mine will hit the internetwaves next Saturday as part of the Flash Flood journal, over here: http://flashfloodjournal.blogspot.co.uk/
So yeah, you could colour me excited about that. Extremely pleased. Chuffed. In my nopjes (that only works for Dutch readers). I do hope you'll all visit both links - the one below the image is active as of today (there will be a new writer on tomorrow, but if you scroll down, you can still find my pieces) - and that other little piece of mine will make its public debut next Saturday on the link I've mentioned above.
Want to know its title? Do you? I'll give you that. It's called "The Literary Vampire".
Happy reading everyone!
Friday 14 June 2013
Q&A met Lisette Jonkman
De Nieuwe Lisette Jonkman (dat hoort ze graag), 'Verkikkerd' ligt nu in de winkels, en daarom is dit een mooi moment voor een interview met deze grappige schrijfster die een wel heel bijzondere superkracht zou kiezen (voor bij haar superheldensjaal) en die een (heel herkenbare) schompeshekel heeft aan opruimen en afwassen...
Aangezien er geen tekst van Lis voorbij kan komen zonder het woord "poep" erin, is dat alvast gegarandeerd, maar ze vertelt ook over het belang van social media, het verschil tussen fans en lezers, de raakvlakken met haar hoofdpersonages Soof en Lucy en ze heeft een van de beste schrijftips die je kunt bedenken (en die je als schrijver ook graag hoort).
We beginnen met een open deur: wilde je altijd al schrijfster worden?
Eigenlijk wel, als je de hele korte periode waarin ik paardrij-juf wilde worden niet meetelt. Mijn droom kreeg pas echt omvang toen mijn leraar in groep 7 zei dat hij wel potentieel in mijn schrijfsels zag. Daarom heb ik Glazuur ook aan hem opgedragen; zonder meneer Pullens had ik mijn droom om schrijfster te worden destijds misschien schouderophalend aan de wilgen gehangen.
Put je uit eigen ervaringen of 'leen' je dingen van je omgeving?
De maffe dingen die ik altijd meemaak zijn op zich al genoeg input voor een boek, maar meestal fantaseer ik er ook gewoon op los...
Lees het hele interview op mijn website!
Aangezien er geen tekst van Lis voorbij kan komen zonder het woord "poep" erin, is dat alvast gegarandeerd, maar ze vertelt ook over het belang van social media, het verschil tussen fans en lezers, de raakvlakken met haar hoofdpersonages Soof en Lucy en ze heeft een van de beste schrijftips die je kunt bedenken (en die je als schrijver ook graag hoort).
We beginnen met een open deur: wilde je altijd al schrijfster worden?
Eigenlijk wel, als je de hele korte periode waarin ik paardrij-juf wilde worden niet meetelt. Mijn droom kreeg pas echt omvang toen mijn leraar in groep 7 zei dat hij wel potentieel in mijn schrijfsels zag. Daarom heb ik Glazuur ook aan hem opgedragen; zonder meneer Pullens had ik mijn droom om schrijfster te worden destijds misschien schouderophalend aan de wilgen gehangen.
Put je uit eigen ervaringen of 'leen' je dingen van je omgeving?
De maffe dingen die ik altijd meemaak zijn op zich al genoeg input voor een boek, maar meestal fantaseer ik er ook gewoon op los...
Lees het hele interview op mijn website!
Thursday 6 June 2013
Lang leve de bestseller
Image: www.NRC.nl |
Grote uitgevers moeten het ook hebben van dit soort grote successen. Het marketingbudget voor De Nieuwe... Dan Brown, Stephen King of JK Rowling kan niet op, maar het lévert ze dan ook wat op.
Hoe vaak is er niet al gezegd dat uitgevers steeds minder titels op de markt brengen? Alle boeken moeten immers gedrukt worden, en als ze niet verkopen, dan zitten zij met verliezen en opslagruimte. Dan maar inzetten op de bestsellers en minder nieuw materiaal aankopen waarvan niet zeker is of er een lezerspubliek voor warmloopt dat voldoende exemplaren afneemt.
Soms denk ik dan dat aankomend schrijvers nog beter hun best moeten doen. Niet alleen met goed schrijven en origineel zijn, maar vooral met hun eigen marketing. Je moet opvallen tussen alle anderen, maar je moet vooral goed zijn voor een minimumaantal verkopen. Je moet zakelijk gaan denken. Je boek wordt een product. En dat product moet passen in bestaande, goed verkopende genres. Aansluiten bij de wensen van het publiek. Te vermarkten zijn met een kreet als "voor liefhebbers van Auteur X of boek Y".
En soms vraag ik me af of er van schrijvers dan niet het onmogelijke verwacht wordt. Een totaalpakket, alles erop en eraan. Terwijl de meesten van nature vrij introvert zijn, alleen maar willen schrijven en het marketinggebeuren met liefde overlaten aan een agent of uitgever.
Maar even goed vraag ik me af of juist die bestsellers niet heel goed zijn voor de investeringen van een uitgever in een minder bekende schrijver of debutant. Misschien zijn juist de klinkende munten die nu dankzij Dan Brown binnenrollen wel de munten die op de rekening van een beginnend schrijver terecht komen, die net dat ene verhaal heeft bedacht waar de uitgever wel brood in ziet. Zonder dat het ook over Dantes Inferno of geheime genootschappen gaat, geen vijftig grijstinten nodig heeft of weer 'ns een brildragend jongetje op een bezem laat rondvliegen. Misschien zijn die munten juist wel bestemd voor een heel nieuwe, originele bestseller-to-be. Laten we het hopen (zegt de schrijfster in mij).
Subscribe to:
Posts (Atom)