Heipalen zijn ook niet goedkoop, zeg.

Image (c) CreativeDifference.nl

De eerste aannemer is geweest. Meer dan drie kwartier en een telefoontje later dan afgesproken, maar goed. De meneer in kwestie, Aannemer A, maakte op zich een goede indruk. Hij vertelde veel over bouwdetails die mij in elk geval niets zeiden, volgens mij vooral om indruk te maken.

Maar weet je wat pas echt indruk maakte? Toen hij vertelde dat je voor zo'n redelijk simpel ogende uitbouw als wij in gedachten hebben al begint met minstens twee heipalen. En vervolgens tussen neus en lippen door vertelde dat een heipaal toch algauw ergens tussen de 800 en 1200 euro kost. Da's nog eens letterlijk je geld de grond in boren.

Uiteraard is zo'n prijs wel afhankelijk van hoe groot-dik-breed-lang het ding moet zijn, hoor, zei hij er een beetje vergoelijkend achteraan. Wie weet hoef je op die plek niet heel diep de grond in, dan valt het ook weer mee. Allemachtig. Het lijkt de slager van vroeger wel: mag het een onsje meer zijn? Alleen dan nu een kilootje en dan wordt die vraag gesteld met dollartekens in de ogen.

En je wilt niet weten wat er nog meer ter sprake kwam in die vrij korte tijd: van het feit dat de bestaande cv'ketel een overcapaciteit dient te hebben omdat je ook een extra radiator moet aansluiten als de woonkamer groter is, de vraag of er misschien verplicht gelaagd glas in het nieuw te plaatsen raam moet zitten (en je dus je oude misschien niet eens kunt hergebruiken), maar ook iets over verplicht verbonden rookmelders en buitenkraantjes en een glad plafond dat er mooier uitziet dan zo'n lelijke balk. Ik kreeg er gewoon hoofdpijn van. Iets te veel details zo laat op de avond nog.

Het gekke was dat Aannemer B een paar dagen later helemaal niet zo lastig, ingewikkeld en moeilijk deed. Nee, bij hem klonk het als een makkie en hij zei geen woord over een radiator en gelaagd glas of weet ik wat niet voor kunstige ingrepen om het plafond mooier te maken. Sterker nog, hij vond het zelfs idioot dat wij van de gemeente wel een vergunning moeten aanvragen en de buren aan onze achterkant, schuin tegenover ons niet. Wij zitten aan de straatkant, zij slechts aan een achterpaadje met sloot, maar toch vond hij het raar.

Ik krijg dus de neiging om bij twee zulke verschillende verhalen en invalshoeken nog gelijk tien aannemers te bellen om te kijken wat die weer zeggen. Het gaat om erg veel geld, dus hoe meer offertes hoe beter, zou je zeggen. Maar te veel informatie is ook weer niks, dat werkt besluiteloosheid in de hand. Ach ja, Aannemer B had dus al eerder een bijna identiek project gedaan, Aannemer A leek zich enerzijds voor alles te willen indekken en anderzijds de meest bijzondere ingrepen te willen slijten. Dus ik weet het even niet meer. Eens kijken wat ze op papier zetten, met welke termijn en prijs erbij. Daar hoeft Aannemer B het huis niet eens meer voor te zien; hij kent dat van de overburen. De ander wil wel graag eerst even alles nauwkeurig komen bekijken voor hij echt een goede indicatie kan geven. Zucht. En wij maar tijd vrij maken en nemen.