De stokbroodheks

Het is de zaterdag na Kerst. Mensen drommen de supermarkt binnen alsof ze zich in die paar feestdagen (plus vrijdag) door al hun voorraden heen hebben gegeten en bang zijn dit weekend zonder te moeten. Of iedereen is op zoek naar afgeprijsde kerstchocholade, dat kan ook.

Maar een van die mensen valt me op. Een oude vrouw met spierwit haar in een opvallend rode jas. De kleine oude vrouw is niet alleen - iemand met zwartgeverfd haar een een zwarte jas staat half om haar heen alsof ze haar moet beschermen tegen de rest van de winkelende wezens.

En dan blijkt ook waarom. De oude vrouw heeft namelijk net haar tas neergezet naast de mand met de verse stokbroden. Verse, ja. Knapperig en zelfs nog een beetje warm. Allemaal netjes rechtop in hun plastic omhulsel, klaar voor de diverse klanten die graag vers stokbrood eten. Daar ben ik er eentje van, maar ik kom er nauwelijks bij, omdat het kleine vrouwtje met de rode jas en haar sidekick alle drie de manden weten te blokkeren met z'n tweetjes.

Vervolgens pakt ze een stokbrood. Ze knijpt erin. En zet hem weer terug. Op zo'n moment knijp je je ogen al een beetje geërgerd tot spleetjes, want wat zou er nou mis kunnen zijn met dat verse stokbrood dat ze zojuist heeft fijngeknepen? Joost mag het weten, maar het volgende brood laat ook te wensen over. Stokbrood nummer drie is het blijkbaar ook net niet. Stokbrood nummer vier levert een zucht op en een opgetrokken neus - ook die is het net niet. En zo gaat de oude vrouw vrolijk door tot ze - serieus - zo'n beetje ieder stokbrood heeft gewurgd. Om vervolgens met een zuur gezicht er dan toch maar eentje van in haar wagentje te zetten en verder te sjokken alsof ze deze teleurstelling dagelijks moet doorstaan.

En wij gewone stervelingen kunnen er dan eindelijk bij om een platgeknepen en vervolgens afgekeurd stokbrood te pakken. Eet smakelijk.

En toch sta je dan een ogenblik te twijfelen, hè? Ga ik er iets van zeggen? Zal ik het doen, zal ik het niet doen? Zou de sarcastische opmerking eigenlijk wel overkomen of kan ik het net zo goed laten? Wat zou jij doen? Ik vind het niet kunnen, maar tegelijkertijd ben ik blijkbaar ook weer niet zo'n held dat ik dergelijk onrecht meteen aankaart alsof ik van de Stokbrodenbrigade ben. Om sommige dingen moet je je druk maken, om andere dingen maar beter niet. Toch?