Online shoppen: rondnuffelen is er niet meer bij

Libris boekhandel de Ridderhof
Image: www.winkelpaleis.nl

In een eerdere column schreef ik al over de versobering van het winkelaanbod. Zeker qua boeken. Ik lees graag in het Engels, maar mijn winkelcentrum heeft alle Engelstalige boeken verbannen. V&D en Bruna verkopen die tien populaire titels niet eens meer en de enige boekhandel die we hadden heeft wegens faillissement zijn deuren moeten sluiten. Met als gevolg dat ik naar een andere stad zou moeten uitwijken voor mijn Engelse fictie. Dat wordt dus online bestellen.

Ik vind het jammer. Ik sta graag in een boekwinkel met tafels en kasten vol covers en titels die naar me knipogen. Snel de achterkant lezen en met meer boeken weggaan dan je van plan was. En dat gebeurt niet als ik naar een webwinkel surf. Suggesties van anderen, boeken uit hetzelfde genre, of nog erger "andere kopers kochten ook...", het is veel te veel machine-gegenereerd. Lekker rondsnuffelen is er niet meer bij.

Een tweede nadeel van online bestellen is dat je niet weet hoe het boek eruitziet voor je het in handen hebt. Ik kan altijd alleen maar hopen dat alle hoekjes onbeschadigd zijn, er geen dubbelgevouwen bladzijden in zitten en geen krassen op het omslag. Het blijft een verrassing, wat dat betreft. In de winkel til ik rustig elk exemplaar van de stapel om de mooiste ertussenuit te halen.

Online shoppen is gewoon niet hetzelfde. Dat blijven winkeliers ook als argument gebruiken, om er dan vervolgens dingen als 'service' en 'persoonlijk contact' achteraan te roepen. Deden ze daar maar wat meer aan, denk ik vaak. Veel winkelmedewerkers weten (helaas nog steeds) te weinig van de producten die ze verkopen, of ik heb echt steeds iemand tegenover me met een baaldag en een vrijdagmiddaggevoel. 

Toch denk ik dat het assortiment de meeste winkels wel degelijk ook parten speelt. Natuurlijk kun je niet van alle productsoorten alle merken en modellen in huis hebben. Dat past niet in je schappen en je wilt de klant ook niet overdonderen (en zelf nog meer merken en types uit je hoofd moeten leren).*

Maar op internet is al die keus er wel. Daar kun je in een keer alle titels bestellen in de Sookie Stackhouse-serie van Charlaine Harris (dit zijn boeken, mensen) en de allereerste cd terugvinden van Lenny Kravitz, zonder diens achternaam te moeten spellen voor de verkoper. Je kunt apparaten vergelijken, reviews van anderen lezen (hoe subjectief ook), bestellen op elk tijdstip van de dag (en nacht) en alles wat je bestelt wordt bij je thuis afgeleverd. Soms zelfs de volgende dag al.

De voordelen van het online shoppen laten de weegschaal steeds vaker overhellen naar de internetkant, wat slecht nieuws is voor de winkeliers. Zij moeten winkels open en draaiende zien te houden. En hoe vaak gebeurt het niet dat een klant binnenkomt voor dat beroemde persoonlijke contact en de service, vervolgens nog even wil "nadenken" over zijn aankoop en dan thuis het apparaat bestelt dat hem is aangeraden, maar dat op internet ongetwijfeld goedkoper te vinden is?

Het wordt tijd dat de retailers met een strategie komen om het winkelend publiek weer om te toveren tot een in-de-winkel-aankopend publiek. Niet alleen kijken, kijken en niet kopen. Kijken, kijken en dan toch iets meenemen, dat moet het plan zijn. Misschien is een samenwerking aan de orde. Misschien moet de ene winkel product zus verkopen (zeg: computers e.d.) en een andere winkel product zo (zeg: wit- en bruingoed). Zodat ze zich allebei kunnen toespitsen op een bepaald vakgebied en daarin de beste zijn, met het ruimste aanbod en de beste prijzen voor hun eigen assortiment. 't Is maar een idee.

* Dat schapindeling overigens meer te maken heeft met budgetten, marketing en de vraag wat welke leverancier overheeft voor een bepaalde plek in de winkel, is even een ander verhaal.