Callcentermeisje: 'Ik ga denk ik ook maar vertalen!'

Toegegeven: ik heb een hekel aan telefonische acquisitie. Van die bedrijven die mij bellen om een product of dienst te slijten waar ik niet op zit te wachten, niet om gevraagd heb en niks van wil weten. En die je dan toch nog aan de praat weten te houden na de eerste twee keer 'nee' en 'geen interesse'. Of ben ik nou zo'n slapjanus? (Deze vraag was retorisch bedoeld.)

Vandaag dus een bedrijf aan de lijn gehad. Meisje (ach, ze zal mijn leeftijd hebben, maar ik vind mezelf gewoon geen 'mevrouw') begint te vragen naar iemand met mijn achternaam, maar een heel andere voornaam. 'Die ken ik niet,' grinnik ik. Maar ben dan zo stom om de juiste voornaam te geven. 'Ha ha, wat een grap, het zal hier wel verkeerd staan.' Kortom: het gesprek is begonnen. Bah.

Meisje legt een beetje uit namens wie ze belt, wat het bedrijf doet. Iets met kredieten checken. Voor ik kan zeggen dat me dat niet boeit, roept ze tussendoor dat mijn bedrijfje al vijf keer is opgevraagd. Door wie, denk ik later - veel later - maar goed, dat gaat ze me toch niet vertellen. Raar is het wel, ik ben immers geen bedrijf dat facturen van anderen betaalt. Nee, ik lever de service, anderen betalen míj.

Echter, ook voor een eenmanszaakje als het mijne kan Bedrijf X echter wel iets betekenen, verzekert Meisje mij. Want je kunt bijvoorbeeld gewaarschuwd worden wanneer er iets bekend is over de kredietgeschiedenis van een bedrijf waarmee je zaken doet of gaat doen. En vooral voor een zzp'er als ik, met pakweg vijf klanten in een jaar (ja, dat toverde ze blijkbaar even ergens vandaan), is het natuurlijk helemaal zuur als er een factuur onbetaald blijft.

Op het moment dat ik opmerk mijn klanten wel te kennen op dit moment en dus geen behoefte te hebben aan hun vorm van dienstverlening, komt er uiteraard een volgend argument. Toekomstige klanten checken. Bestaande bedrijven die in moeilijkheden verkeren zonder dat dat algemeen bekend is (maar Bedrijf X weet dat dan uiteraard wel). Via e-mail gealarmeerd worden om bij bedrijf zus-en-zo maar goed achter je geld aan te zitten, want...

En dan komt het: 'Zit je achter de computer, surf dan even met me mee naar onze website.' Okeeee... Dat is alarmbelletje een. Het kan een phishing-site zijn, maar zolang ik daar verder niets doe, is er niets aan de hand. Toch? 'Onze site is grijs met rood en rechts bovenin staan vakjes voor inloggen.' Alarmbelletje twee. Ik ga niet inloggen, ook niet met gegevens die zij me verstrekken. Nuh-uh.

Maar Meisje werkt nog maar pas bij dit bedrijf, en nu ze me zo ver heeft dat ik nog steeds aan de lijn hang, gaat ze me even doorverbinden met een collega die meer weet van dergelijke rapporten en die dus ook meer kan vertellen over wat zij voor me kunnen betekenen. Meisje belooft dan ondertussen wel mee te blijven luisteren. (Eh... bedankt?)

En dan komt Meisje 2. Ook dat Meisje is heel vrolijk en opgewekt en weet me al half uit te horen over wat ik dan voor werk doe als eenmanszaakje voor wie het ook heel interessant kan zijn om me bij hen aan te melden. Ik noem iets over vertalen (O ja, welke taal dan? Wat vertaal je dan?), maar houd het redelijk vaag. Ook als ze iets vraagt over wat voor soort opdrachtgevers ik dan heb, ga ik niet veel verder dan 'diverse bedrijven'. Vraag me niet waarom, want op mijn website kun je die informatie zo terugvinden. 

Dan komt de vraag - de inventarisatievraag - want hoeveel verdient dat dan, dat vertalen? Met maar vijf opdrachtgevers in een jaar, hoe hoog kan zo'n factuur dan oplopen? Is het 20.000, 50.000 of 100.000 euro? Ik proest al voor ik er erg in heb. 'Op jaarbasis, bedoel je?' vraag ik grinnikend. 'Nee, per factuur?' Ik: 'Per factuur, en dan begin je bij twintig? Nee, hoor. Dat toch echt niet.' Waarop ze dus wil weten hoe veel dan wel. 'Misschien een paar duizend', zeg ik met enige schroom. Waarop zij de geweldige opmerking plaatst: 'O, ik denk dat ik dan ook maar ga vertalen!' 

Een mooi moment om de hoorn erop te gooien. De opmerking 'daar heb je wel iets meer voor nodig dan Google Translate' ontglipt me al voor ik er erg in heb, maar dit lijkt me een mooie tijd om het gesprek te gaan afronden. Je weet wel, poging nummer zoveel. Maar dit keer slaag ik er wel in en laten ze me weer met rust. Hoop ik.