Sunday, 1 June 2014

To tweet or not to tweet...?

Image: www.webwinkelsoftware.nl/
Zo af en toe zie je een berichtje op Twitter waar een tik- of spelfout in geslopen is. (Gebeurt mij ook, geloof me.) Afhankelijk van wie het bericht plaatst, kun je je dan afvragen of je daar iets mee doet of niet. Je zou terug kunnen tweeten dat er een foutje in staat, vragen of ze het echt zo bedoelen, of een opmerking maken met een knipoog. Nou is Twitter hét medium van de knipoog - plaats een ;) achter een zin en het is meteen allemaal ouwejongenskrentenbrood - dus wat mij betreft is dat een zeer geschikte, en vooral ook vlugge, methode.

Niet dat je iedereen overal op fouten moet wijzen. Dat is natuurlijk niet leuk, een beetje een vreemde hobby en bovendien kun je er dan meteen een fulltime klus van maken. 't Is maar waar je zin in hebt.

Maar als het nou om een bedrijf gaat? Een (online) krant die stukken plaatst met dikke fouten in de kop of lead - terwijl zo'n journalistiek bedrijf beter moet weten? Een bedrijfje dat is gespecialiseerd in diverse vormen van communicatie, maar niet doorheeft dat er van de 140 tekens er toch een paar niet juist zijn? Een freelancer die hoopt werk te krijgen en die net daardoor misschien aan geloofwaardigheid verliest?

Bij een landelijke krant kun je de fout zelfs retweeten zonder dikke knipogende smiley erachter. Zij zouden tenslotte moeten weten wanneer er een -dt komt en wanneer niet, bijvoorbeeld. Er zijn genoeg mensen die met #fail even onderstrepen wat er nu weer niet klopt. En sommige online kranten lijken het er bijna om te doen, met alle (slordigheids)fouten. Ik zag zelfs een magazine dat een standaardbericht onder elke post heeft staan: ziet u een foutje, mail ons dan even. Die houden er bij voorbaat al rekening mee. Ach, dat spaart een eindredacteur uit.

Zelf geef ik het bij opvallende of erge fouten toch graag even door. En omdat het Twitter is, doe ik dat via Twitter. Met een luchtige opmerking, hint of een ander kort berichtje. En, nogmaals, alleen bij bedrijven of personen waarvan ik denk dat die fouten slecht zijn voor hun geloofwaardigheid. (Ik kwam ooit eens op de website van een ondertitelbureau. De Engelse versie van die site was bar slecht. Ik zou ze zelf beslist niet in de arm nemen als ik een opdrachtgever was...)

Meestal wordt de tweet-met-de-fout hersteld of gewoon verwijderd. Soms krijg ik een reactie terug, vaak in de vorm van een dankjewel. Al dan niet gemeend, want het zure gezicht achter de laptop krijg ik toch niet te zien. Het wordt pas vervelend als iemand zich aangevallen voelt en dan uithaalt of aangebrand reageert. Want weet je, meneer Foutjes-sluipen-er-nu-eenmaal-in, je kunt namelijk ook eerst je tweet nalezen voor je op 'tweet' of 'tweeten' drukt. In plaats van boos naar mij kijken dat ik de fout heb gezien en er nog iets over terug durf te tweeten ook. Ik had ook een opdrachtgever kunnen zijn die meteen denkt: ik zoek wel verder.

Wat mij betreft is Twitter echt zo'n medium waarmee je makkelijk contact legt. Je kunt dus ook eenvoudig iemand erop wijzen dat er iets raars in een tweet staat. Persoonlijk vind ik het omslachtig als ik dat via een mailtje moet gaan melden - alleen maar omdat de buitenwereld de inhoud daarvan dan niet ziet - en je maakt mij niet wijs dat mensen spontaan massaal allemaal die ene reactie op de tweet lezen. Ik zou dus zeggen: als je het zo ontzettend vervelend vindt als iemand wijst op een foutje (of drie) in een tweet, lees 'm dan zelf een of twee keer na.